HOOYO WAA LAMA HURAAN. (QISO XANUUN BADAN).
Cumar waa nin dhalinyaro ah oo la nool
xaaskiisa iyo laba gabdhood oo uu dhalay. Cumar wuxuu madax ka yahay shirkadda
ugu weyn xaga ganacsiga ee magaaladiisa ka jirta. Wuxuu yiri qof dumar ah oo
da' weyn oo il la' oo dhar duug ah xidhan, dayac iyo diifna Ey ka muuqato baa
guriga igu soo gargaraacday maalin maalmaha kamid ah, ilaabkii markaan furay,
mise waa sidii anigoo hurda macaan la iga kiciyay camal, qofkaan dumarka ah qalbigeygu wuu garanayaa; laakiin caqligeygu ma xusuusto.
Waxaan is iri malaha wey dawarsaneysaa (tuugsaneysaa) xoogaa shilimaad ah ayaan
jeebka kasoo bixiyay oo aan usoo taagay, waxay igu tiri; Anigu ma dawarsado.
Eedo maxaa kuu daran oo aan kuu qabtaa? Ayuu cumar weydiiyay islaantii – isagoo
ixtiraam iyo qadarin ey ka muuqato. Waxay tiri waxba wiilkeygiiyoow!!!
Wiilkeygiiyoow!!! Waan ladannahay! Sidee ayaan wiilkaaga ku noqday? Buu cumar
weydiiyay islaantii, wuxuuna sii raaciyay aniga hooyadey waa qof la yaqaano oo xaafaddaan
bey joogtaayee! Ilmada iyadoo qarsaneysa ayey tiri: ma hooyo aqoon weyday
ilmaheeda ayaa jirta?!
Arintii baa yaab iyo amagaak ku noqotay
cumar!!! Isagoo garan la’ wuxuu sameeyo, haddana aan dooneyn inuu islaanta
ilbaabka ka xirto ayuu Islaantii ku yiri; Eedo aqalka soo gal, oo kursi
fariisiyay deedna u keenay waxay cabto iyo waxay cunto. Sheekadii bey
meeshoodii kasii wateen, ciyaalkii cumar baa uskuulka ka yimid, waxay kusoo
ordeen aabahood oo shumiyeen. Cumar Islaantii qariibka aheyd ayuu inta xageeda
usoo jeestay ku yiri: labadaan gabdhood anigaa dhalay; waxay Islaantii ku tiri Cumar
iyadoo muusooneysa; haa waxaan ka gartay sidey kuugu eg yihiin.
Cumar Waa nin deeqsi ah, Allana u dhiibay
maal badan, gabdhihii yar-yaraa ee Cumar uu dhalay baa Islaantii ka helay, oo
waxay durbadiiba bilaabeen iney islaanta la ciyaaraan oo ka dhamaan waayaan
meeshey fadhiday – ilaa laga gaadhay xiligii hurdada. Cumar waxaa la yaab ku
noqotay sida islaantaan qariibka ah, ee labada saacaadood uun la joogtay ey
gabdhihiisa uga heleen si dabiici ah, isagoo ogaa iney ka qaloon jireen dadka
qariibka uoo eysan horay u arag, halka ayeydood (Waa islaanta Cumar u yaqaan
Hooyo) oo ka ag dhoweed eysan weligood sidaan oo kale ugu farxin ama ula
ciyaarin. Xaqiiq ahaan weyba necbanaayeen.
Waagii Wuxuu baryay Cumar oo weli la yaaban
qisadii maanta, gabdhihii yar-yaraa baa soo kacay, aabahood bey waxay ku
yiraahdeen: Aabe fadlan ayeeyo yeysan naga tagin inta aan uskuulka ku
maqanahay. Cumar baa si caro ah u yiri: islaantaan ayeydiin ma'aha!! Ee mar
danbe yaanan idinka maqal waxaas!!! Islaanta qolkii xalay la dejiyay ayey ku
jirtaa weyna maqashay waxa Cumar ku yiri gabdhihiisa – niyaddaayey waxay ka
tiri: "ilaahow Waxaan wax ogeyn ha cadaabin!!".
Cumar xaaskiisa baa reerka quraacdii u
sameysay, ilmihii bey inta quraac siisay u labistay uskuulkana usii kaxeysay.
Cumar islaantii qariibka aheyd buu quraac u geeyay. Xaaskii Cumar baa waxay si
kas ah uga tagtay furihii gaarigeeda; gabdhaheedii bey ku tiri hooyo banaanka
igu suga furihii gaarigaan soo qaadanayaaye. Labada gabdhood tii yareed baa ku
tiri: Hooyo iska joog anigaa kuusoo qaadaya waataad mar walba ii dirsan
jirtayee! ujeedadeeduna waxay aheyd iney caruurta guriga kasoo saarto, gurigii
bey kusoo laabatay – ninkeedii bey u yeedhay, waxayna ku tiri: islaantaan
haddaan guriga ugu soo laabto ogoow aniga iyo gabdhahayga guriga masoo geleyno
oo guriga hooyadeey baan aadeynaa!!!
Waxay u maleysay in islaantu weli qolkii
xalay la seexiyay ey ku jirto, laakiin waxayba ku quraacaneysaa jikada oo ku
dhaganaa qolka fadhiga, oo ey ninkeeda kula hadlaysay.
Islaantii inta jikadii kasoo baxday bey xaaska Cumar ku tiri: Hooyo bisinka! Gurigaaga kusoo laabo anigu qorshahayga maba aheyn inaan intaan sii joogo. Shalay bey aheyd inaan laabto, haddana boosteejada baan u socdaa oo tuuladaydii ayaan ku laabanayaa. Xaaskii Cumar waji-gabax iyo ceeb bey dareentay.
Islaantii inta jikadii kasoo baxday bey xaaska Cumar ku tiri: Hooyo bisinka! Gurigaaga kusoo laabo anigu qorshahayga maba aheyn inaan intaan sii joogo. Shalay bey aheyd inaan laabto, haddana boosteejada baan u socdaa oo tuuladaydii ayaan ku laabanayaa. Xaaskii Cumar waji-gabax iyo ceeb bey dareentay.
Inteysan eray oran baa gabdhihii yaryaraa
ilbaabka soo garaaceen, iyagoo ku qeylinaya hooyo maxaa ku helay uskuulkii waan
ka daahnay, fadlan meesha naga kaxee. Sidii bey gurigii uga soo baxday iyadoo
qalbiga ka dareemeysa iney wax xun sameysay. Islaantii qolkeeda ayey gashay,
intii ey labisaneysay ayaa waxaa soo laabatay Cumar xaaskiisa, oo kasoo
laabatay uskuulka caruurta. Xaqiiqda ma aheyn iney soo laabato, shaqo ayey aheyd
iney gasho 9ka aroornimo, laakiin waxay is tiri islaantaan miskiinta ah waad
xumeysay bal raaligelin aad weydiisatid.Cumar waa nin xaaskiisa aad uga baqa,
hadalkeeda ma dhayalsani jirin; waxay tiraahdo sida ay tahay ayuu u fuliyaa.
Cumar dharkiisa ayuu qabaa wuxuuna diyaar u yahay inuu fuliyo amarkii xaaskiisa
oo islaanta geeyo meeshey gaariga ka raaci laheyd. Laakiin, Cumar iyo
islaantaba midna ma oga in xaaska Cumar is bedeshay. Yeelkadeedee, kaba sii
daranee, waana ilaahey amarkiisee, xaaskii Cumar hadalkii ayaa ku dhegay markii
ey aragtay islaantii oo dharkeedii isku soo taagtay, diyaarna u ah iney
tuuladeedii ku laabato. Sidii ayey islaantii ku kaxeeyeen oo baskii tuuladeeda
u socday u saareen.
Markii ey kasoo gadoomeen boosteejada, ayaa
Cumar xaaskiisa qeylo af labadii yeertay, oo ninkeeda ku canaanatay: maxaad
islaanta guriga uga saartay? oo aad u joojin weysay?!!! Cumar ayaa si caro leh
ku jawaabay sow adiga ma'aheyn qofkii ku hanjabaayay haddii aad guriga islaanta
ugu soo laabato inaad guriga hooyadaa aadeysid??!! Markii ey gurigooda usoo
dhowaadeen, labadoodana midna uusan maanta iyo shalayba shaqo tagin ayey waxay
go'aansadeen iney boosteejada kusoo laabtaan, bal si ey islaanta usoo celiyaan,
weli marakan qofta dumar ah ayaa aad u rabta soo celinta islaanta. Markey
boosteejada yimaadeen, mise baskii islaanta ey raaci laheyd weli waa taagan
yahay. Cumar xaaskiisa ayaa orod gaariga uga soo degtay iyadoo marakan
faraxsan, markey baskii kor timid mise islaantii ma saarna. Wadihii baska ayey
weydiisay meeday islaantaan kuu keenay cabaar ka hor? Wadihii baska wuxuu ku
jawaabay: baakii iga horeeyay baa boos ka banaanaaday marka isagaan ku xawilay
weyna baxeen markii aad dhaqaaqdeenba.
Cumar iyo xaaskiisa baa iska soo laabtay iyadoo midba midka kale ku eedeenayo wixii maantay dhacay. Gurigoodii bey yimaadeen iyadoo aad moodid in Cumar iyo xaaskiisa ey col yihiin, oo iney isla hadlaan iska daayee aan midna midka kale dhuganeyn murugo iyo dareen ey dareemayeen sidii iney wax danbi ah sameeyeen camal. Xiligii qadada ayaa la gaaray, laakiin waxaa la waayay qof kursigiisa ka kaca. Saacadii baa dhirin dhirowday, oo si dhaqsaha u socotay, cabaar kadib baa teleefoon usoo dhacay, uskuulka ayaa laga soo wacay oo waxaa lagu yiri maxaad caruurtiina ugu imaan weydeen? Markii bey soo carareen Cumar iyo xaaskiisa, intey jidka kusoo jireen, bey is weydiiyeen waxay caruurta u sheegi lahaayeen, ileyn saakay inteysan uskuulka aadin bey aabahood ka baryeen in islaanta qariibka aheyd ey u aqoonsadeen ayeeyo eysan ka tagin intey uskuulka ku maqan yihiin, aabahoodna wuu ka balanqaaday arinkaas.
Cumar iyo xaaskiisa Canab wey jecel yihiin
caruurtooda qalbigoodana aad bey u ilaaliyaan.
Si kastaba ha ahaatee, been run u eg wey waayeen oo ey caruurta u sheegaan, waxaan ka aheyn ayeeyo xaalad degdeg ah ayaa ku soo baxday – sidaas ayeyna dhaqso ugu baxday tuuladeedii, haddii alle idmana wey soo laaban doontaa. La soco, hadda Cumar iyo Canab qalbigoodu wuu isbedelay oo islaantii waxay ugu yeerayaan erayga ayeeyo, halka markii hore ey oranayeen islaan qariib ah. Gabdhuhu waxay ahaayeen fariidiin, caqli Alle u dhiibay, wey garteen in maanta wax qaldan yihiin. Midda koobaad, weligood labadooda waalid oo isla socda uskuulka kama soo qaadin, waa marka labaadee, weligood lagama soo daahin – waana marka sedexaadee weli meysan arag waalidkood oo murugeysan inta badan waxay arki jireen waalidkood oo farxaaniin ah.
Si kastaba ha ahaatee, been run u eg wey waayeen oo ey caruurta u sheegaan, waxaan ka aheyn ayeeyo xaalad degdeg ah ayaa ku soo baxday – sidaas ayeyna dhaqso ugu baxday tuuladeedii, haddii alle idmana wey soo laaban doontaa. La soco, hadda Cumar iyo Canab qalbigoodu wuu isbedelay oo islaantii waxay ugu yeerayaan erayga ayeeyo, halka markii hore ey oranayeen islaan qariib ah. Gabdhuhu waxay ahaayeen fariidiin, caqli Alle u dhiibay, wey garteen in maanta wax qaldan yihiin. Midda koobaad, weligood labadooda waalid oo isla socda uskuulka kama soo qaadin, waa marka labaadee, weligood lagama soo daahin – waana marka sedexaadee weli meysan arag waalidkood oo murugeysan inta badan waxay arki jireen waalidkood oo farxaaniin ah.
Gurigii
goortii la yimid, baa Labada gabdhood tii yareed tiri: aaway ayeeyo, sow taan
saakay idinka barinay ineysan naga tagin?! Oo oohin afka furatay
😪
😪 saa tii kalana wey ka daba oysay! Talo faro
waa ka baxday, Cumar iyo Canab caruurta wey jeclaayeen, ma qaadan karaan
xaaladdan jahwareersan! Is eedeyntii baa bilaabatay, Cumar xaaskiisa ayuu ku
eedeeyay in islaantu tagto, Canabna waxay tiri: ilaahey Wuxuu nin rag ah kaaga
dhigay inaad go'aan adag qaadatid oo reerka hogaamisid, anigu qof dumar ah
ayaan ahay waxaan iska dhaadhicay wax qalad ah (yacnii maseyr) ee sidan u lama
jeedin, mana u fahansaneyn.


Qeyladii, oohintii iyo sawaxankii baa
dariska maqleyn, waxay moodeyn in la is dagaalayo oo dhibi dhacday, waxay u cid
direen Cumar hooyadii oo la oran jiray Canbara oo meel xoogaa u jirta deganeyd.
Islaantii Canbara aheyd baa degdeg gurigii wiilkeeda ku timid. Ilbaabkii bey soo
garaacday, Markey Cumar iyo reerkiisu maqleyn afartoodiiba ilbaabkey kusoo
ordeen, iyadoo mid walba doonayo inuu ilbaabka ugu hor furo. Dhamaantood waxay
u heystaan in islaantii qariibka aheyd ey soo laabatay! Canab baa qataarka
ilbaabka gacanta la hor heshay, fag bey ka siisay; mise waa Canbara; Cumar
hooyadii oo eysan jecleyn, iyadoon sii fiirin, salaana ka qaadin, soo galna
oran, bey ilbaabkii kasoo gadoontay. Gabdhihii yar-yaraa oo faraxsanaa oo is
lahaa ayeeydaad jeclaateen baa idiin soo laabatay, markey wajiga hooyadood
arkeen bey iyana soo laabteen oo qolkooda isku soo xireen. Cumar isagu socodkii
iyo hadalkiiba waa gabay oo meeshuu taagnaa buu ku qalalay.
Canbara ayaa guriga soo gashay, iyadoo
cuudu bileysaneysa, oo waxay tiri: bisinka reerka ma Jin baa galay? waa maxay
sidatan? Oo adigu axadkaagaan maxaa ku qalajiyay? Maad hadashid? Calaa ayatu
xaal, Cumar baa wuxuu yiri: Hooyo ilaahey baan kuugu dhaarshayee, waa la
dhimanayaa qabri baa kaligaa lagu dhigi, waxaad ii sheegtaa YAA I DHALAY? WAA
TUMA HOOYADEEY? Canab iyo
labadeedii gabdhood wey dhegeysanayaan, oo qolka ilmaha ilbaabkiisa bey dhegta
ku hayaan! Canbara waxay caruur ka laheyd Cumar, waakan haddana Cumar shaki
galay iney dhashay. Qeylo ayeey af labadii yeertay. Iyadoo leh sidee ku keentay
inaad maantay markaan intaa kusoo la ekeysiiyay aad i weydiiso su’aashaan oo
kale?! Wax yahow doqonka oo wax ma taraha ah. Labada gabdhood ee Cumar waxaa
mar walba dhiiran tan yar, tii yareed ayaa qolka kasoo baxday oo tiri: adiga
aabaheen waad soo korsatay ee ma aadan dhalin, ayeeyo Fadumo ayaa noo sheegtay
xalay, maantana waxay nooga sheekeen laheyd sidii aad aabaheen kusoo qaadatay
30 sano Ka hor, ee Aabe iyo hooyo ayaa guriga ka ceyriyay. Si kastaba ha u
dhigtee, kheyr qabtada yari waxay ooda ka qaaday siro iyo umuuro waa weyn oola
qarinayay 30 sanadood.
Canbara Markey maqashay waxa run iyo xaqaa’iq
aan la inkiri karin iyo beentey sodonka sano sheegeysay in la isaga daba yimid
bey waxay ku waalatay: Ma Fadumo iley baa idiin timid? Ma Fadumo iley baa idiin
timid? Ma Fadumo iley baa idiin timid? Ma habartii isha la’eed ee inkaarta
qabtay baa idiin timid?! Ilaa ey ka suuxday oo miir daboolantay. Biyo ayeey
Cumar iyo xaaskiisa ku bilbileyn islaanta bal iney soo kiciyaan, markey arkeen
in xaalku qatar yahay bey waxay u dalbeen ambulance (gargaarka degdega), waxaa loola
cararay isbitaalka. Waxay Cumar, Canab iyo labadooda gabdhoodba kor
taagnaadaanba goor qoraxdu soo bixi rabto, salaada subax dabadeed, bey Canbara
indhaha soo kala qaaday. Waa lasoo gacan qabtay, waxay u yeertay Cumar waxayna
bilowday taariikhda sidey wax u dhaceen, iyadoo ey dhegeysanayaan Canab iyo
labadeeda gabdhood. Canbara waxay hadalkii ku bilowday: waxaan ka dhashay reer
maalqabeyn ah, hooyadaada rasmiga ahna waxay ka dhalatay reer sabool ah. Deris
ayaan aheyn guri cariish ah oo viladeena ka danbeeyay ayey deganaayeen. Anigu
hooyadaa wax badan ayaan ka weynaa, oo xaqiiqdii markaan guursaday hooyadaa
dhoocil ayey aheyd. Dhowr jeer oo isku xig xigta ayaan guursaday, laakiin marna
Alle ilma ima siinin. Muddo badan kadib, baa hooyadaa la guursaday. Aabahaa
wuxuu ahaa darawal gawaarida waa weyn ee xamuulka wada. Hooyadaa markey uurka
kugu siday 6 bilood baa Aabahaa shil gaari galay, shilkaasna buu ku dhintay.
Hooyadaa markii geerida Aabahaa loo soo
sheegay naxdin aawadeed sarjooga ayey ka dhacday. Aad ayey Aabahaa u jecleyd,
isbitaal iney tagto ama la geeyo ma eysan awoodin, waxaa la ii sheegay in
deriska ey lacagta isbitaalka isku dardareen. Dhaqaatiirtu waxay ka digeen in
nuunuhu markey dhasho uu dhimanayo ama curyaanimo ku dhalanayo (Baby syndrome) sababtoo
ah bey yiraahdeen; dhaawac ayaa maskaxda kasoo gaaray markey hooyadaa sarajooga
ka dhacday.
Yeelkadeedee, sagaalkii bilood markii ey
usbuuc ka dhiman tahay, baa hooyadaa fool iyo nabar ku bilaabmeen laba maalmood
kadibna ilaahey wuu idin kala keenay. Dhaqaatiirtii waxay ku noqotay mucjizo
inaad dhibkaas ka badbaaday oo aad caafimaad ku dhalatay – waxaan ka aheyn in
hal il ku yaraatay oo dhaawac culusi kaa gaaray. Markaad laba sanadood gaartay,
waxay hooyadaa go'aansatay iney isheeda kuu bixiso. Laakiin nasiib xumo,
bedelaaadda isha ayaa waxaa laga dalbaday lacag fara badan oo eysan awoodin! Iyadoo uu
xaalku sidaa yahay, ayaa hooyadaa waxay maqashay, reer taajiriin ah oo
raadinaya qof ey kili u bixiya iyaguna ey lacag ugu bedelaan.
Hooyadaa arinkii ayey ku faraxday,
ujeedadeeduna waxay uun aheyd iney adiga isheeda kuu bixiso si aad quruxloow u
ahaatid waxna u aragtid, bulshadana eysan kuugu caayin cumar ileey. Kilidii
ayaa laga bixiyay Dhowr bilood kadibna lacagtii kilideeda ayey isheeda kuugu
bixisay oo labadaniinaba qaliin isku mar ah la idiin kugu sameeyay.
Si kastaba ha ahaatee, dhowr bilood kadib
baa waxaa geeriyootay ayeeydaa hooyadaa dhashay oo hooyadaa kula heyn jirtay. Hooyadaa
maadaama ey kali noqotay, waxaa ku adkaaday dabaridda noloshaada iyo bixinta,
kirada guriga, cuntada, uskuulkaaga iyo biilasha oo dhan – maadaama shaqadeeda
ey aheyd booyeeso, mushaarkeedana wuu idinku filnaan waayay. Iyadoo xaalku uu
sidaas yahay ayaa tacsidii ayeeydaa kadib hooyadaa aad u xanuunsatay, shaqana
waa kari weyday. Waxay go'aansatay iney reer ku koriya ey kuu geyso oo awoodi
kara cuntadaada iyo waxbarashadaada, sidaas ayaana nasiib ugu yeeshay inaan ku
helo oo aad wiilkeyga noqoto.
Canbara waxay boorsadeeda kasoo saartay
laba sawir oo ahaa Cumar iyo hooyadii Fadumo inteysan isheeda wiilkeeda u bixin
ka hor. Cumar markuu indhaha ka qaaday oohin buu afka furtay wabaaaaa! Waxaa
kadaba ooyay xaaskiisa iyo gabdhihiisa. Sheekada dhegeysigeeda iyagoon la
dareemin waxaa iminka kusoo biiray dhaqaatiirtii iyo kalkaaliyaashii isbitaalka
ey Canbaro ku jirtay iyo bukaankii ka ag dhowaa, dhamaan waxay la ooynayaan
qisadaan xanuunkeeda iyagoon aqoon dadkey ku dhacday.
Cumar isagoo ooynaya wuxuu yiri: bal EEG
quruxda hooyadey eebe ku maneystay, quruxdeeda waxay u khasaarisay inaan aniga
qurux badnaado, waxay u bareertay in iyada bulshada ugu yeerto ileey, si aan
aniga la iigu caayin il la’aanta. Canbara waxay tiri: markaan sanad tuulada
kugu hayay baan go’aansaday inaan soo guuro anigoon hooyadaa u sheegin, 30
sanadood baa kasoo wareegtay oo ey hooyadaa intaas ku raadineysay. Anigaa
qaladkaa leh ee maandhow i cafi, waxaan sidaas u sameeyay inaan la iga kaa
qaadan. Waxba yaan hadalka idinku daalinee, cumar xaaskiisa iyo gabdhihiisa
ayuu maca-salaameeyay, wuxuuna isku soo xirxiray inuu hooyadiisii rasmiga aheyd
baadi goobo. Cumar gaariga ayuu shidaal kasoo buuxsaday, wuxuuna usoo jiheystay
xagga tuuladii loogu sheegay hooyadiis. Markuu tuulada yimid wuxuu bilaabay
inuu dadka tuulada weydiiyo, markii magacuu ku raadinayay lagu garan waayay,
wuxuu gaariga kala soo baxay sawirka hooyadiis oo ey soo siisay islaantii
Canbara aheyd ee soo korsatay. dadkii tuulada ayuu tusay, waxay ku yiraahdeen
haa waa la yaqaan, laakiin tuulada wey ka guudhay oo waxay u guudhay tuulo kale
oo 50 km u jirta halkaas oo ey ka heshay shaqo khadaamadnimo ah.
Cumar waqtiga iskama sii lumin ee tuuladii
loogu sheegay ayuu u jiheystay, wuxuu bilaabay inuu raadiyo reerihii la yiri
hooyadii baa khadaamad u ah. Baadigoob dheer kadib, gurigii reerka ayaa loo
tilmaamay. ilbaabkii ayuu garaacay isagoo faraxsan oo niyadda iska leh bes
adduun cadaabkiis iyo dhibtiisa waa ku deysay, hadda ayaad hooyadaa is
heleysaan. Waxaa ka furtay gabadh yar oo cumar uu ku qiyaasay ilaa 15 jir. Salaam
is-bariidsi kadib Cumar wuxuu u sheegay ujeedadii uu u socday. Gabdhii ayaa ku
tiri: khabar wanaagsan eedo faadumo wey badbaaday!!! ayey si farxad leh u tiri.
Cumar ayaa yiri maxaad tiri??? oo maxay ka badbaaday? Inantii yareed ayaa ku
tiri: miyaadan maqal? Cishadii dhoweyd markeey idinka soo tagtay baskii ey saarneed
ayaa la gadoomay, ilaahey mahaddiis kaligeed ayaa ka badbaaday oo lug iyo gacan
uunbeey ka jabtay. Cumar meeshii ayuu haddana markale oohin iyo calaacal
bilaabay.
Inantii yareed ayaa ku tiri walaal isdaji
waa inaad ilaahey ku shukrisaa oo aad salaad shukri u tukataa in ilaahey kuu
badbaadiyay hooyadaa. Inantii ayaa tustay sawirada baskii ey hooyadii saarneed
siduu u burburay. Cumar waa lasoo kaxeeyay oo waxaa la keenay isbitaalka,
hooyadii markeey indhaha ka qaaday wiilkeeda farxad aawadeed ayeey isku dayday
iney soo istaagto oo waxay ilowday iney lug ka jaban tahay. Si kastaba ha
ahaatee cumar iyo hooyadii is hele, farxaddii adduunka ayaa u bilaabmatay.
Cumar hooyadii waa soo kaxeystay oo wuxuu la yimid gurigiisii iyo
magaaladiisii. Farxadaas ayeyna ku dhamaaty sheekadii murugada iyo dhibka
badneyd.
Comments
Post a Comment